تاثیر شوینده ها بر سلامت انسان
از آنجاییکه نیازها و سبک زندگی مصرف کنندگان تغییر می کند؛ فرایندهای تولید صابون و شوینده های دیگر هم دائماً در حال تغییر است تا به این نیازها پاسخ دهد. تعهد به حفظ سلامت یکی از اولویت های اصلی هر شرکت از زمانی که شروع به کار می کند تا وقتی که محصولاتش در بازار است، می باشد. شرکت ها به صورت مستمر، با نظرسنجی از مصرف کنندگان، بررسی پیشرفت های علمی و نظارت بر داده هایی که بر فرایند هر محصول اثرگذار هستند، به بررسی سلامت تولیدات خود می پردازند.
فهرست
میزان سمی بودن مواد شوینده
برای تعیین سلامت مواد تشکیل دهنده محصولات شوینده ، دانشمندان به ارزیابی میزان سمّی بودن این مواد پرداخته اند. “سمّی” بودن عموماً با میزان تاثیر یک ماده شیمیایی بر موجودات زنده اعم از انسان، حیوان، گیاه و یا حتی میکروارگانیسم ها تعریف می شود. از آنجاییکه همه مواد حتی آب در شرایط خاص می توانند سمّی باشند، لازم است دانشمندان تعدادی از فاکتورهای موثر در سمّیت را مد نظر داشته باشند.
فرایندهای ارزیابی ایمن بودن محصولات، به دانشمندان کمک می کند، قادر باشند در صورت وجود خطرات بالقوه به پیش بینی آن بپردازند و مشخص کنند آیا این مواد برای مصرف کنندگان و محیط زیست خطر دارند یا نه.
علم پزشکی مدت هاست رابطه بین پاکیزگی و سلامت را تایید کرده است واستفاده مداوم از محصولات پاک کننده برای سلامتی جامعه لازم و ضروری است. بنابراین این مواد باید مورد بررسی قرار گیرند تا خطر قابل توجهی برای سلامتی نداشته باشند. این بررسی ها دو جنبه دارند: خطرات پیش بینی شده و ناخواسته.
خطرات پیش بینی شده مشکلاتی است که استفاده از مواد پاک کننده و در معرض این مواد بودن با رعایت راهنمایی های درج شده روی محصول، به وجود می آید و خطرات ناخواسته به صورت اتفاقی ایجاد می شود مانند زمانی که پاک کننده وارد چشم می شود.
خطرات قابل پیش بینی به علاوه به دو صورت کوتاه مدت و بلند مدت در معرض این مواد بودن، تقسیم بندی می شوند.
ساختار موجود در شوینده ها را بشناسید
سم شناسان موارد زیادی را در بررسی یک محصول در نظر می گیرند. اینکه آیا این ماده در طی فرایند تولید خطری برای کارگران خواهد داشت؟ آیا این محصول هر روز یا هفتگی استفاده می شود؟ و در مورد اثرات ناخواسته مثلاً اگر این ماده توسط کودکی خورده شود چه عواقبی خواهد داشت.
بعد از این ارزیابی هاست که مشخص می شود آیا نیاز هست که فرایند تولید تغییر کند یا ماده خطرناک حذف و با ماده دیگری جایگزین شود؛ و در صورتی که امکان کاهش خطر نباشد این محصول به بازار عرضه نخواهد شد. در مورد خطرات ناخواسته هم با برچسب های هشدار دهنده، احتیاط لازم انجام خواهد شد.
در نهایت اطلاع رسانی های دقیقی هم در مورد محصول انجام می شود تا مصرف کننده بداند در صورتی که مدام در معرض این مواد قرار دارد چه باید بکند و یا حتی اگر اتفاقی به صورت اشتباهی آن را مصرف کند چه اقدامات درمانی باید انجام دهد.
این مطلب را از دست ندهید: