سیر تکاملی شامپو در گذر تاریخ

داستان آنچه ما شامپو می نامیم به کمتر از یک قرن می رسد ولی داستان شستشوی موها هزاران ساله است. تا پیش از تولید شامپو به صورت امروزی، برای پاک کردن موها از مواد موجود و در دسترس مانند مواد حیوانی، گیاهان مختلف و مواد معدنی استفاده می شده است. در این مقاله به تمیز کردن مو و بدن در گذر تاریخ می پردازیم:

4000 سال قبل از میلاد:

آرایش و پیراستن مو فقط به طبقه بالای جامعه محدود بود.

3000 سال قبل از میلاد:

 این باور به وجود آمد که آراستگی و پیراستگی وجه تمایز انسان و حیوان است. در این دوره در میدان  های بابل حمام های آب گرم وجود داشت که در آنها صابون هایی  با استفاده چربی های حیوانی تهیه و در کوزه های رسی نگهداری می شد.

1500 سال قبل از میلاد:

 در این دوره در مصر باستان، روغن گیاهانی مانند نیلوفر آبی، به عنوان ماده آرایشی استفاده می شد و از ترکیب روغن های گیاهی و حیوانی با نمک بازی(قلیایی)، ماده ای مشابه صابون می ساختند که از آن در درمان بیماری های پوستی و شستشو استفاده می شد.

قرون وسطی:

در این دوره پاکی و خلوص روحی بر پاکیزگی بیرونی ارجحیت داده می شده است. در ژاپن توصیه به حمام روزانه می شده است. در ایسلند، استخرهای پر شده از چشمه های آب گرم، محل محبوب گردهمایی های شب های شنبه بوده است.

800 میلادی:

در حلب سوریه،  روغن زیتون، روغن بادام شیرین، آب و چای با هم حرارت داده می شد، ماده حاصل پس از سرد شدن، بریده شده و به مدت هفت ماه نگهداری می شد و بعد به عنوان صابون مورد استفاده قرار می گرفته است.

 1100 میلادی:

در این زمان صلیبیون با کاروان های صابون که در جاده ابریشم تردد داشتند مواجه شدند و محموله هایی از آن را به خانه برده و تلاش کردند راهی برای تولید محصول مشابه آن پیدا کنند.

1200 میلادی:

صابون های اروپایی با ورود صابون های ساخت مسلمانان به اسپانیا و ایتالیا، گسترش پیدا کرد. شهر ایتالیایی “کاستیل” هم به همین دلیل شناخته شده بود.

1500 میلادی:

صابون های کاستیل به همه جای اروپا وارد شد و مقادیر زیادی از آن از راه دریا به انگلستان هم رسید. آرایشگرهای انگلیسی صابون را تراشیده و می جوشاندند و به آن مقداری گیاهان مختلف اضافه می کردند تا موها درخشان و خوشبو شوند. ولی در نهایت اکثر صابون ها چشم ها را می سوزاندند و به سختی کف می کردند و لایه کدری روی مو باقی می گذاشتند.

1800 میلادی:

تاجران اولیه مناطق استعماری ماساژ سر و بدن را کشف کردند که در آن سرزمین ها به آن “چامپو” می گفتند و برای اولین بار “چامپو کردن” را به اروپاییان معرفی کردند.

1898 میلادی:

شیمیدان آلمانی “هانس شوارتسکف” یک فروشگاه اختصاصی عطر افتتاح کرد که روی محصولات مو تمرکز کرده بود. وی شامپو پودری را تولید کرد که در آب حل می شد ولی علیرغم اینکه به سهولت استفاده می شد، هنوز اثرات قلیایی را روی موها به جا می گذاشت.

1900 میلادی:

نرم کننده و حالت دهنده ای به نام “بریلیانتین” توسط یک فرانسوی به نام “پیناود” ساخته شد که برای نرم کردن موی ریش و سبیل هم استفاده میشد.

1908 میلادی:

نیویورک تایمز در مقاله ای با عنوان ” قوانین ساده” نحوه شامپو کردن را معرفی کرد. این مقاله ادعا کرد که بهتر است موها در شب شامپو شوند و سپس شانه و برس زده شود و موخوره ها هم سوزانده شود.

همچنین صابون کاستیل با برس سفتی روی موها مالیده شود و بعد چهار بارآبکشی شود. متخصصین مو پیشنهاد می کردند شامپو کردن هر ماه یا هر شش هفته یکبار صورت بگیرد تا مو در وضعیت نسیتاً خوبی باشد.

1914 میلادی:

“کیس هربرت” اولین شامپوی تجاری خود را تولید کرد. در تبلیغات آن سال دیده شده که زنان جوان در اردوگاه ها، موهای خود را در دریاچه می شستند. شعار تبلیغاتی این محصول، “موهایی زیباتر با شامپو” بود.

1927 میلادی:

هانس شوارتسکف اولین شامپوی مایع جهان را معرفی و امپراتوری بین المللی خود را از موسسات آرایش مو شروع کرد.

1930 میلادی:

اولین شامپو حاوی سورفاکتانت های مصنوعی به عنوان Drene معرفی شد. این شامپو یکی از اولین شامپوهایی بود که PH متعادلی داشتند.

1946 میلادی:

اولین شوینده (دترجنت) ساخته شده از سورفکتانت/ بیلدر در ایالات متحده معرفی شد. سورفکتانت تمیز کننده اصلی بود ولی بیلدر کمک می کرد تا سورفکتانت کارآمدتر و موثرتر باشد.

دهه 1960 میلادی:

شیمیدان ها موفق شدند راهی برای معلق کردن مواد در شامپو پیدا کنند تا آسیب هایی که بر اثر استفاده از دترجنتها  روی مو ایجاد می شد را پر کند.

دهه 1970 میلادی:

محققان ادعا کردند که چند بار شامپو کردن در هفته برای سلامتی مو ضرر دارد.

دهه 1980 میلادی:

شیمیدان ها موفق به کشف راهی برای معلق کردن سیلیکون در شامپو شدند و به این ترتیب شامپوهای 2 در 1 (همراه با نرم کننده)، تولید و به بازار عرضه شد. در این دوره برای انواع جنس موها شامپویی وجود داشت که همه آنها یک همراه با عنوان “نرم کننده” داشتند.

منبع

.

این مطلب را از دست ندهید:

۴ اشتباه در خصوص حالت دادن به موها که میتواند موجب ریزش شود.